Kaçtım kendime saklandım her küstüğümde
Vazgeçtim aynalardan vakitsiz uykularda
İnsan kendine rağman yaşamayı bilmeli bazen

bugün koşarkene film izledim. eski türk filmi. başrol oyuncusu en sevdiğim türk filmi artistidir. filmin adı küçük hanımefendi. ve başrollerde belgin doruk ve ayhan ışık. öyle şekerdi ki. konuşmaları mektuplaşmaları. kuçuk hanım kuçuk hanım diye dadısı geldi ve mektubu verdi. kucuk hanım heyecanla kalbine koydu ve koşarak odasına gidip yatağına attı kendini. attığında bi bacağı havadaydı. sonra üzücü mektubu okurken inmeye başladı bacağı. çok komikti. neyse işte. sevdim ben siz de izleyim nostalji yapın falan..

şimdi sırada istekler ;

*neden beğenmedim seni hadi şöyle ol deriz ki değil mi a dostlar. ım arkadaşım x senin şu huyun iyi değil bak. sen değiştir ona göre arkadaş olalım. bu mümkün müdür? hayatın özü denge midir mesela? herkes birbiriyle denk mi olmalıdır ki arkdaş sevgili eş vb. olsunlar? nedendir istenir bu bilmiyrum. ama sanırım hepimizin başına gelen şeyler bunlar. belki de bazen istediğimiz şeyler. hani arkadaşımızı da kendimiz gibi bilmek isteyebiliyoruz. ama bilmiyoruz ki o odur ben ben sen sen. illa denge kurucam diye uğraşmak lazım. bazen zıtlıklarla öyle güzel anlaşılır ki. insan olmayı da bilmeli sanırım bazen...
*sac ; ben ankaradaki abime tekirdağdaki teyzeme slm söylüyorum

Kim demiş aşıklar hep mutlu olur diye
Hesapsız seveceksin, canın ağzına gelsede
Vururken yalnızlık yüzüne
Sen pay edersin gönlünü onlarca hüzüne

birde burdan beni okuduğu haberini aldığım börni'ye selamlar gönderiyorum. en kısa zamanda gelicem :P