bazen ben kötü bi insanım derken bazen Allah seni inandırsın çok iyi bir insanım diyorum.
çok kendiyle çelişen biriyim aslında. herbirimiz öyleyiz ama ne bilyim.
iyilik kötülük.. neye göre kime göre...
en yakın arkdaşlarımdan em. çok iyi anlaşırız ve onunla hiç kavga etmedik. onun hiç sinirli halini bile görmedim. hep mutluydu,hep neşeliydi. çünkü beraberdik. günlerden birgün kardeşi onu telefonda rahatsız ederken "ya git başımdan" dedi. olamaz dedim. sen böyle konuşuyormusun.. :) tamam ben de konuşuyorum ama öyle farklı gelmişti ki. bana daha önce hiç öyle birşey dememişti. demek ki tanıdığımız dediğimiz insanın bile o kadar çok farklı yönü var ki. yoksa bizler iki yüzlü müyüz diyorum bazen. ki çünkü ailemin tanıdığı mer ile arkadaşlarımın tanıdığı mer büyük farklılıklar oluşturuyor. buna iki yüzlülük mü denir şimdi yoksa ortama ayak uydurmak falan deyip sıyrılabilir miyiz işin içinden. yok yok harbiden çıkarız işin içinden. çünkü insan olmuyor ki ailesiyle olduğu gibi arkadaşlarıyla. sanırsam en çok kendi olduğu zamanlar arkadaşlar dostlar arasında. çünkü aile içinde hareketlerin sınırlanabiliyor. ama arkadaş işte ya. hep arkadadır,arkamızdadır. ne yapsak hoş görür. bağıra bağıra şarkı söylesek eşlik eder. ağlasak omuz olur. herşeydir arkadaş işte. evet seviyorum ya.. :)
peki denemeli miyiz acaba ailemizle de arkadaş olmayı? benim için çok çok geç bir soru bu. ta ta ilk baştan olmalı ki bu ilk baş dediği ortaokul yıllarına falan gelmeli. öncesi zaten çocuksun ve öyle böyle yaşayıp gidiyorsun. kişisel sorunların olmuyor. olsa da ödev mödev işte :) herneyse işte geç baya ve gerçekten çok zor ki babamla aramda 45 yaş var. :)
ama yanlış anlaşılmasın ailemi de çok seviyorum. sadece nedden aynı olmadığımı dşündüm öle düşündüm yazdım işte..
bide farklı boyut var insan ilişkilerinde ki orda pek pek daha farklı oluyorum sanırım. :) ki öncesinde gene yakın arkdaşlarım "mer ne oldun sen ya" demişlerdi. aman o da uçuran birşey olduğundan olsa gerek... bunu da bi ara konuşuruz.. hadi kalınız sağlıcakla... saygıyla eğiliyorum huzurlarınızda... ve çekiliyorum...
çok kendiyle çelişen biriyim aslında. herbirimiz öyleyiz ama ne bilyim.
iyilik kötülük.. neye göre kime göre...
en yakın arkdaşlarımdan em. çok iyi anlaşırız ve onunla hiç kavga etmedik. onun hiç sinirli halini bile görmedim. hep mutluydu,hep neşeliydi. çünkü beraberdik. günlerden birgün kardeşi onu telefonda rahatsız ederken "ya git başımdan" dedi. olamaz dedim. sen böyle konuşuyormusun.. :) tamam ben de konuşuyorum ama öyle farklı gelmişti ki. bana daha önce hiç öyle birşey dememişti. demek ki tanıdığımız dediğimiz insanın bile o kadar çok farklı yönü var ki. yoksa bizler iki yüzlü müyüz diyorum bazen. ki çünkü ailemin tanıdığı mer ile arkadaşlarımın tanıdığı mer büyük farklılıklar oluşturuyor. buna iki yüzlülük mü denir şimdi yoksa ortama ayak uydurmak falan deyip sıyrılabilir miyiz işin içinden. yok yok harbiden çıkarız işin içinden. çünkü insan olmuyor ki ailesiyle olduğu gibi arkadaşlarıyla. sanırsam en çok kendi olduğu zamanlar arkadaşlar dostlar arasında. çünkü aile içinde hareketlerin sınırlanabiliyor. ama arkadaş işte ya. hep arkadadır,arkamızdadır. ne yapsak hoş görür. bağıra bağıra şarkı söylesek eşlik eder. ağlasak omuz olur. herşeydir arkadaş işte. evet seviyorum ya.. :)
peki denemeli miyiz acaba ailemizle de arkadaş olmayı? benim için çok çok geç bir soru bu. ta ta ilk baştan olmalı ki bu ilk baş dediği ortaokul yıllarına falan gelmeli. öncesi zaten çocuksun ve öyle böyle yaşayıp gidiyorsun. kişisel sorunların olmuyor. olsa da ödev mödev işte :) herneyse işte geç baya ve gerçekten çok zor ki babamla aramda 45 yaş var. :)
ama yanlış anlaşılmasın ailemi de çok seviyorum. sadece nedden aynı olmadığımı dşündüm öle düşündüm yazdım işte..
bide farklı boyut var insan ilişkilerinde ki orda pek pek daha farklı oluyorum sanırım. :) ki öncesinde gene yakın arkdaşlarım "mer ne oldun sen ya" demişlerdi. aman o da uçuran birşey olduğundan olsa gerek... bunu da bi ara konuşuruz.. hadi kalınız sağlıcakla... saygıyla eğiliyorum huzurlarınızda... ve çekiliyorum...
4 yorum:
Efendim ara sıra güzellik uykusuna yatmak iyidir. Öğle uykusu gibidir:)
Sanırım herkes farklı görüyor hayatı. Senin tersine ben aile içinde maskesiz dolaştığımızı düşünüyorum, dışarıya gösterdiğimiz ikinci yüzümüzden kalan.
Elbette sağlam dostların ki ben onlara kardeşim derim, görmesi gereken gerçek senden başkası değil, aileden olduklarından hani...
Aileyle arkadaş olma işi bence sende değil anne-babanda bitiyor. BENCE o mesafeyi koyan anne ve babamız.
İlerde baba olursam ben arkadaş olmayı düşünüyorum çocuğumla :)
Benim de anne babama gösterdiğim yüzümle arkadaşlarıma gösterdiğim yüzüm farklı. Baya farklı hatta. Annemlere anlattıklarım genelde olayların ve durumların sığ ve genel halleri oluyor :) ayrıntıları bilmelerine gerek yok de mi... Ortamı gerer boşu boşuna. Arkadaşlar hakkında söylediğin laflar çok hoşuma gitti. Gerçek arkadaşı hiçbir şeyde bulamazsın
Yorum Gönder