ay çiçeği güneşe aşık olunca, gülmekten kırılmış bütün bitkiler. "güneş gökyüzünde ki tahtından bir an bile ayrılmaz. kudretli ve ulaşılmazdır. sen kim o kim vazgeç bu sevdadan" demişler hep bir ağızdan. ayçiçeği sesini çıkarmamış. sevdalı gözlerini dikmiş güneşe, bakmış bakmış bakmış...
uzun müddet hiçbirşeyin farkına varmayan güneş, nihayet bir gün ayçiçeğinin bakışlarını hissetmiş üzerinde. önce geçici bir heves sanmış ama zamanla yanıldığını anlamış. ay çiçeği öyle inatçıymış ki güneş tahtını nereye taşıdıysa, yılmadan usanmadan o yöne çevirmiş başını.
derken bir öğleden sonra artık bu takipten bıkan güneş sapsarı gazabıyla kavuşmuş ayçiçeğini. daha ayçiçeğinin üzerinde simsiyah duman tüterken, insanlar akın etmişler olay mahaline, "yaşasın!" demiş içlerinden biri " şimdi ne güzel çitleriz bu aşkı"
aynı gece televizyonun karşısında acıklıbir aşk filmine gözyaşı dökerken,çitlemişler ayçekirdeklerini...

Mahrem / Elif Şafak